Eski bir fotografin etkisinde kalmistim.
Renkler o kadar az. hic fazlalik yok, ve ilk düsüncem
"bu güne kadar ne kadar renk eklenmis hayatimiza."
Eski bir fotograf aslinda degisimlerin bir göstergesidir.
Eski diyerek basitlestirmek yerine "az ile yetinmekdi zamaninda" demek daha dogru olurdu.
Eksildikce anlamini yitiriyormu her bir sey, eskidikce faydasiz mi oluyor?
Ne kadar renkler eklendi simdi, sayisiz isimsiz, yinede basitlesti hayat,
bir elinin parmaklari ile sayabildigin renkler, simdi kac el gerekiyor sayabilmen icin ve yoruyor; saymak.
Coklarla ugrasamiyor hale gelip, hic birinin degerini bilmemek dir aslinda yenilik.
Korkutan ürperten yenilik, bilincsizlik kaygi, heyecan veren, gün gün izlediginde zamanla eskilenmeye yüz tutmus
ve alismaya ceyrek kala; begenmemektir yenilik.
Eski denilen degersiz midir?
bir köseye atilmis, unutulmus, cürümeye terk edilmis.
Elinde tutulsa acaba cürümezmi? elbette cürür! fakat elde avucta olur, en azindan bir güzellige vesile olur.
Eski fotograflarin yanina yenilerini ekliyorum. yüzler degismis renkler degismis, ama yine ayni kisiler.
Aslinda degisimlerin bir göstergesi dedim ya, evet hayat degistigi gibi, resimlerde degisiyor,
Yüzümüzde hayatimizda, her gün binlerce nefes tükendigi gibi, sonsuz nefesler arasinda, renklerde yüzlerde o derece degisicek.
Eskidikce anlamini yitiren, eksildikce deger bicilen, yok oldukca hasret cekilen,
ama elinde oldukca daima kiymet bilinmeyen insanlar gibi,
fotograflarda Albümlerin icinde yalnizliga terk edilmislerdir.
kadife