Hayatin üstesinden gelmeyi ögrendim BUGÜN!!!, ögrettiler!
Olacaklari tahmin ettigim zamanlarda, niyetlerimi bilmeyenler ,
karsilik verircesine, anlamazdan geldiklerinde bile, ben yolumda, sözümde kalip, cözümler ararken, hep anlasmazliklarla karsilastim.
Dur dediler, sus dediler, susmadim...
kal dediler, git dediler, ne kaldim ne gittim,,ortalarda bocalayip durdum.
Kendimi ifade etmelerimde, icimden geldigi gibi hem sözümle, hem davranislarimla dogacak güzelliklere biraktim kendimi.
Bu kosusturmalarim neden?
Kime bir faydasi dokundu?
Benimle ayni yolu yürüyenler, bile sabirsizliklarimdan yorulunca, beni anlamamakda israrci olunca,
durulma zamanimin geldigini anladim. BIRGÜN!!!
Bir dönüm noktasi belirlendi, ufukta, ve ona dogru yürüyorum.
Yürümek, anlamak, görmek, kavusmak, bütün aceleliklerimi aldi götürdü benden. . .halen daha yürüyorum,
yorulmadim ulasiyorum benligime.
Kendimi sabirsiz sanmistim. . .
Oysa sabirsizligi yasadiktan sonra, sabirli olmak sabrin tam olarak, nasil bir manaya geldigini anladim, ve uyguluyorum,
ve yasamin iki yüzünü gördügüm icin, sabirla yasamanin, ne kadar faydali oldugunu bilerek, mutlulugu sevinci tadiyorum, BUGÜN!!!
kadife
Konu: Kendimi sabirsiz sanmistim.. 
Cuma Eyl. 28, 2007 2:46 am