Hazret-i Ömer'i aglatan cocuk!

Hazret-i Ömer (R.A.) Efendimizin, mübarek adetlerinden idi ki, her zaman camiye erken giderlerdi. Bir gün yine Mescid-i Serife (camiye) erkenden giderken, bir cocugun kosarak, acele acele Camiye (Mescide) gittigini gördü. Hz. Ömer (R.A.) Efendimiz, cocuga:
- Yavrum, ne oldu böyle acele acele Camiye kosuyorsun, dedi. Cocuk:
- Namaza gidiyorum efendim, namaz vakti yaklasti, Abdestim yok, Ezan okunmadan Abdest alacagim, dedi.
Hz. Ömer:
- Yavrum sen daha kücüksün, sana namaz farz olmamistir, buyurdu.
Cocuk:
- Efendim, bu isin büyügü, kücügü olur mu? Dün benden kücük bir cocuk vefat etti, dedi.

Hazret-i Ömer (R.A.) Efendimiz, cocugun bu sözlerinden cok duygulandi, bu sözleri cocuktan isitince cok agladi. Ya Rabbi! Bu cocuk ne iyi, ne akilli cocuk, dedi!..

"Ben Adaletin sehriyim kapisi Ömer.Adelete gelmek isteyen Ömer ile" Hadisi serifin sirrina mazhar olmus olan Hazret-i Ömer´ül Faruk Efendimiz (r.a.) bir gün Fahr-i Kainat Efendimizin (s.a.v.) dizinin dibinde oturur.

Hazret-i Ömer (r.a.) söyle der Efendimize (s.a.v.):

"Ya Rasulallah! Anam babam bütün malim; herseyim fakat nefsim haric sana feda" Bu sözün üzerine Hazret-i Muhammed Mustafa (s.a.v.) söyle buyurur:
"Ya Ömer! Nefsinde, nefisinde olmadan olmaz"

Simi bu sözü anlamak icin sunu söyliyelim. Ademoglunun her birinde bize kötülügü emreden Nefsimiz vardir. Son derece kötü ve bizi Dinden cikarmak icin elinden geleni bize söyler!Ve kötülükleri bizlere yaptiri.
Hazret-i Ömer (r.a.) tabiki yalan söylemyen ikini Halifedir.Ondan Rasulallah´a (s.a.v.) öyle bir Sözde bulunur.

Dinimizde yüksek bi makama gelmek icin, Insan nefsini tamamen yenmesi lazim.Bu zamanda buna Tasavvuf/ Tarikat denir.Nefsin öldürülmesine´de "Seyr-u Suluk" (<Manevi yolculuk) denir. "Normal" insanlar icin bu uzun süren birsey fakat öyleleride varki ck hizli bi sekilde bunu yaparlar.

Hazret-i Peygamber s.a.v. Hazret-i Ömer r.a. Efendimize öyle diyince ("Ya Ömer! Nefsinde, nefisinde olmadan olmaz"

Hazret--i Ömer r.a. kafasini kalbine dogru indirir.Boynunu büker. Bir an öyle kalip basini kaldirir ve:

"VE NEFS-I YA RASULALLAH" ("Nefsim´de sana feda Ya Rasulallah)der. Ve NEfsini bir anda yenmis olur.
Su tasavvuf dedigimiz olayda bu iste. Insani Hazret-i Peygamber´in s.a.v. AHLAKINA götürmek. Bunuda yapmak icin Hazret-i Allah c.c. bizleri basi bos birakmadi ve Dostlarini verdi.Bize böyle bi "imkan" hediye eyledi.Yani biz Hazret-i Muhammed Mustafa´nin s.a.v zamaninda yasamiyoruz, fakat onun ahlakina sahib olabiliriz.Tipki O sahabeler gibi. Buna ise öyle ahlak sahibi olmus olan bir Hazret-i Insana baglanmak gerekir.Cüneyd-i Bagdad-i Efendi (k.s.) Tasavvufu tarif ederken söyle buyurur:
"Tasavvuf ne ilimdir ne merasimdir; O ahlak´tir."

Hazret-i Allah bizlerede O Sahabe efendilerimiz gibi, ve dinimizde iz birakmis olan O Evliyalar gibi Ahlak sahibi kilsin insaallah.