SIkIlmistim evde hele bir disariya cikayim diyerek, soguk hava olmasina ragmen, ceketimi aldim üstüme ve ciktim.
Adimlari atinca aklima sabahki aynada gördügüm, yüzünü her bir sekile sokan o, yani ben gelince gülmeye devam ettim.
Bu gülüsü kendimde deneyince, karsida, yolun karsisinda, yasli bir Dede gördüm, bastonu elinde, kirgin bedeniyle yinede durusu mükemmeldi. Aklima dedem geldi, dizlerinin dibinde oturdugum dedem. Bana bu dünyayi anlatmak isteyen dedem.
"Yavrum bir yol sec kendine, dik git, yan yollara sapma, düsme, alninin akiyla yolu tamamla "
degisi geldi aklima.
Karsi yoldan bu tarafa gecmek isteyen dede, bana dedemi hatirlattin,
ya onu görmemis olsaydim (fark etmemis olsaydim,ilgilenmeseydin). Dedem ve ögütleri o anda aklima gelirmiydi? hayir!!!
(burada ince ayrinti, yasli ve etrafimizda yasayan insanlara karsi daha duyarli olmamiz gerektigini anlatmak istiyorum, o yoldan gecen yasli insan zorluk cektiginde yanindan gecmek ilgilenmemek, duyarsiz kalmak,
aklina hic bir sey getirmez;
fakat duyarli oldugunda belki beyninizin icinde zamaninda size verilmis bir ögütü tekrar yüzünüzün önüne gelmesini saglayabilirsiniz)